ABD’yi endişelendiren savaş tatbikatı

TRmilitaryde son yazıları okudum bu haberle ilgili bir gören arkadaş varmış galiba ve bazı uçak bölümleri ile ilgili bilgiler vermiş işte kokpit olsun dikey kanatçıklar olsun bide renk bellirtmiş sarımtrak demiş artık nekadar görebilmiş ise bu tatbikata gelebilecek eger ülkeleri sıralarsak şahşı kanaatimce Çin Cezayir Azerbaycan Hindistan çok düşükte olsa Rusya diyorum ama hadi hayırlısı
Þöyle de bir yorum yapmak gerekirse bu  tatbikata Hindistan gelmez Pakistan ile dururmuz sonuçta politik olan şeyler askeriyede de yansır Cezayir gelebilir çünkü son yıllarda çok alım yaptılar mig olsun su -30 mk olsun sonuçta terör ile mücadele eden bir ülke ve ordusunu gerçekten geliştirdi
ama Cezayir gelseydi bu konu ortaya çıkardı sonuçta bize yakın ve kendi bölgesinde güçlü olmasına ragmen bu tatbikata katılan ülkeler genellikle büyük ülkeler ABD falan filan işte güçlü bir tatbikat ama burda Cezayir'i küçümsemiyorum küçümseme anlamına gelmesin elbette yaptıgı askeri alımlar  beni sevindiriyor bu tatbikata Çin geldiyse politik olarak çok farklı bir durum ortaya çıkabilir hemde sadece gücümüzü Nato ile deniyorduk hep Nato ile bir deneyim az çok birşeyleri biliyorduk hani ne ne yapar kim kim ama Çin olsun Rusya olsun hiç deneyimimiz yok nerden biliyon belki bu ordu gücü daha deneyimli bizim içinde eger gerçekleşmiş bir tatbikat ise bence bizim açımızdan çok güzel bir olay başka ülkeler neler yapıyor birazda olsa bir deneyim gördük diye düşünüyorum.Bu arada eger görmüş ise şu uçak olabilirmi arkadaşın diye resimde ekliyorum.(içimden geçen bir  pis his bana diyorki bu tatbikata Ruslar katıldı ve gelen uçakta Su 35BM idi 901 nolu filo sarı uçak  )
Bu da resim  pek net bir çekim degil ama belki bu uçak olabilir ?

1900
J-6/MiG-19
Air Superiority, ground attack, recon, trainer

720
J-7/MiG-21
Air Superiority, ground attack, recon, trainer
222
J-8 I/II/III


55
J-11/Su-27SK


440
Q-5 (MiG-19)
Air Superiority, ground attack, recon, trainer (20-40 may be in nuclear role with range of 400km)

Bombers

307
H-5/II-28
ex-Soviet licensed bomber

142
H-6/Tu-16
ex-Soviet licensed bomber (some may have been converted to air-to-air refueling tankers), also estimated that 120 of these can carry nuclear gravity bombswith a combat radius of 1,800 km to 3,100 km, 20 are used in Naval maritime operations
Buyrun Sayın SKYWOLF TRmilitary'den alıntıdır.

O uçak Çin'in J-10 uçağı.

http://www.defenceturk.com/index.php?topic=37.0

TRBizans pek güvenilir bir kaynak değildir. Çin'in kaç Mig-29'u var?

Dogru haber de Su ile Migler geçiyor du

http://translate.google.com.tr/translate?hl=tr&langpair=en%7Ctr&u=http://www.softwar.net/plaaf.html

Peki şöyle bir çeviri kaynak buldum ama bir bakarsınız belki sayın SKYWOLF

Tarafın haberine göre Çin'in Mig-29 uçakları tatbikata katılmış. Ancak benim bildiğim Çin Mig-29 uçağı kullanmıyor.Türkiye, geçen yıl Mig 29 almak için girişimlerde bulunduğunu da hiç duymadım. Alırsa da muhtemelen bu tatbikatın eğitimlerinde kullanılmak üzere birkaç adet alınır, ama pek ihtimal vermiyorum. Ayrıca Türkiye'nin Konya'da Çin ile birlikte Çin uçaklarıyla gizli bir tatbikat yapacağına inanmıyorum. ABD dünyanın heryerini gözlerken... Hiç olmazsa her  ....u bildiğini iddia eden taraf hemen belgeleriyle koşar haber verirdi.

Sometime during September, an unknown number of China's People's Liberation Army Air Force Russian-built Su-27 and Mig-29 fighters landed at the huge Konya airbase in Turkey's central Anatolia region.
Sunday, 10 October 2010 09:16



China's Air Force Goes Abroad

By Gavin M. Greenwood


Dudgeon and dragons for the Americans

Sometime during September, an unknown number of China's People's Liberation Army Air Force Russian-built Su-27 and Mig-29 fighters landed at the huge Konya airbase in Turkey's central Anatolia region. Within a few days they were training with Turkish US-built F-16 fighters in the first ever military exercise of its kind between China and a NATO country.

The brief training exercise, significantly held under the aegis of the 'Anatolian Eagle' series of joint military manoeuvres with NATO and other friendly powers, reflects multiple factors that will take some time for Turkey's allies to fully decipher. From a western perspective, China's sudden appearance on NATO's southern flank and other Chinese military adventures in the so-called 'Stans of Central Asia at about the same time was provocative in a period when relations between Beijing and Washington and many European countries are strained by a mixture of economic and military tensions.

This may have been the immediate if probably opportunistic - intention as the Turkish deployment presaged China's Prime Minister Wen Jiabao's attendance at a summit with the EU commission in Brussels on Oct. 6 which was widely anticipated to be tense and probably fruitless.

The other, more strategic message embedded in the dog fights over Anatolia is nearer to China's core concerns. The deployment will strengthen the agenda of those within China's government and military who are keen to demonstrate Beijing's reach and ability to surprise. While some remain unsure whether the training event ever actually occurred, most are looking at what the episode may reveal about Turkey's motives and the country's future relationship with NATO and the European Union.

Certainly, China and Turkey appear an uneasy fit for any form of military co-operation beyond the institutional round of bland functions and stilted social events intended to somehow soothe mutual suspicions and calm often barely concealed enmities.

In particular, both countries have recently experienced serious differences over the treatment of the Uighur community, a Turkic-speaking Muslim minority long settled in western China. The Uighurs are widely viewed with suspicion by Beijing and many of the Han Chinese now living among them as both a source of separatist unrest and potential Islamic extremism. Equally, many Turks view the Uighurs as victims of Chinese colonial persecution and readily offer their support in the name of pan-Turkic solidarity.

The strength of emotion the issue can generate was evident in Turkish Prime Minister Tayyip Erdogan's accusation that the situation in Xinjiang in July 2009 following clashes between Uighurs and Han Chinese was akin to "genocide." Once it became evident that the majority of the casualties among the nearly 200 dead and thousands of injured where ethnically Chinese, the Turkish government moderated its language even if the overwhelming mood among many Turks remained pro-Uighur if not anti-Chinese.

Erdogan's seemingly instinctive if overblown response and his subsequent softer tone towards China - perhaps reflecting Ankara's grudging recognition that Beijing's position towards the Uighurs echoes Turkey's own problems with Kurdish separatists is likely to have been regarded in the Chinese foreign ministry as an opportunity to strengthen ties. China's diplomats were aided in this potentially tricky task by Ankara's own calculations following a series of diplomatic reversals that required a powerful, if indirect, response.

It is certain that Turkey's increasingly fraught relationship with the European Union, where a strong 'Gates of Vienna' tendency filters any efforts by Ankara to move closer to the European heartland while playing on atavistic memories of Muslim expansion, will have contributed to the decision of invite Chinese fighters to train in NATO airspace.

Similarly, the March 2010 vote by US legislators that agreed the 1915 killing of Armenians by Ottoman Turks was genocide, coupled with Washington's failure to seriously censor Israel over its killing of nine ethnic Turks on the Gaza "aid flotilla" in May 2010, have convinced many in Turkey that their country occupies a lowly position in the US pantheon of allies.

Another, perhaps irresistible, motive for the invitation to the Chinese airmen may have been to emphasize the difference between Turkey and Greece. The parlous state of the Greek economy has left the country in the position of permanent mendicancy, most recently relying on China to buy its debt and finance its key shipping sector. Turkey's action, by contrast, demonstrated if mainly to a domestic audience the country's independence and sovereign parity with a major power.

China's motives for accepting a Turkish invitation to send its aircraft to Konya also reflects interests that have little to do with the location or significance of their host. While Beijing is now far more comfortable seeing its military deployed further from the country's self-determined core areas of interest, China's often cautious diplomats appear to be increasingly overruled or ignored by political and military factions who value the utility of such displays for a nationalistic domestic audience.

This mood was captured when the despatch of warships in January 2009 to the Gulf of Aden to take part in anti-piracy operations evoked official comparisons with the 15th century Admiral Zheng He's seven voyages to the Middle East and Africa.

The People's Liberation Army and Air Force also participated in the "Peace Mission 2010" series of military exercises conducted in September 2010 in Kazakhstan with military personnel from the other Shanghai Cooperation Organization member states Kyrgyzstan, Tajikistan and Russia. Although the ostensible purpose of the exercise was to test and coordinate joint counter-terrorist operations, in reality the 'Peace Mission' gave China a unique opportunity to deploy land and air units in strength beyond its borders.

According to the state-run Xinhua news agency, at least eight Chinese fighters, bombers, airborne early warning and tanker aircraft flew an unprecedented round trip from Urumqi in western China to an unnamed location in Kazakhstan, where they carried out practice air strikes. The aircraft that flew to Turkey must have taken a similar route, before heading south to Iranian airspace and on to Konya in Turkey.

More pressing, given the persistent tensions in the South China Sea between the US and China, the dramatic appearance of Chinese fighters maneuvering in a NATO country should also enliven the conversation between US Defense Secretary Robert Gates and his Chinese counterpart General Liang Guanglie when they meet in Hanoi at an Association of Southeast Asian Nations conference on 12 October.
http://www.worldbulletin.net/news_detail.php?id=64987

Çevirisi
Çin Halk Kurtuluş Ordusuna baglı Hava Kuvvetlerine baglı Rus Mig-29 ve Su-27 Türkiye'nin en büyük hava üssü olan Konya'ya indi.
sayısı bilinmeyen sırasında Çin Halk Kurtuluş Ordusu Hava Kuvvetleri Rus Mig-29 avcı uçakları Türkiye'nin İç Anadolu bölgesinde büyük Konya'da hava üssüne indi. Su-27 ve dahili Birkaç gün içinde de Çin ve bir NATO ülkesi arasında, türünün ilk askeri tatbikata Türk Amerikan yapımı F-16 Savaşan Şahinler ile eğitim yaptı.
Önemli ölçüde yapılan bu tatbikat Nato ve diger dost ülkeler arasında yapılıyordu.Tamamen deşfre edilmesi Türkiyenin müttefikleri için biraz zaman aldı.Pekin ve  Washington arasının açık oldugu zamanlarda birçok batılı devletlerinde gergin oldugu belliydi.
Çin ordusu ve hükümetinin içinde olanlar gelecekteki gündemi daha güçlendirecektir.
Özellikle, her iki ülkenin yakın Uygur topluluğu, uzun batı Çin'de yerleşik bir Türkçe konuşan Müslüman azınlığa muamele üzerinde ciddi farklılıklar yaşanmıştır. Uygurlar yaygın Pekin tarafından kuşku ve Han Çinli artık ayrılıkçı huzursuzluk ve potansiyel İslamcı aşırılığın her iki kaynağı olarak aralarında yaşayan çoğu ile izlenir. Aynı şekilde, pek çok Türk ve Çin sömürge zulüm mağdurları olarak Uygurlar görünümü kolayca Pan-Türk dayanışması adına destek sunuyoruz.
Çin havacıları için davet için bir başka, belki de dayanılmaz, motif Türkiye ve Yunanistan arasındaki farkı vurgulamak olabilir. Yunan ekonomisinin aşırı derecede devlet en son borçlarını satın almak ve onun anahtar denizcilik sektörüne finansman Çin güvenerek, sürekli dilencilik pozisyonu ülkeyi terk etti. Türkiye'nin eylem, aksine, büyük bir güç ile yerli izleyici ülkenin bağımsızlığını ve egemen parite eğer ağırlıklı olarak gösterdi.

Konya kendi uçak göndermek için bir Türk davetini kabul için Çin'in motifler de yer veya önemi ev sahibi ile pek ilgisi var çıkarlarını yansıtır. Pekin şimdi çok daha rahat görme iken askeri ilgi ülkenin kendine belirlenen temel alanlara uzaklaştıkça konuşlanmış, Çin'in genellikle ihtiyatlı diplomatların giderek iptal edilecek veya ihmal için bu tür ekranların kullanım değeri siyasi ve askeri gruplar tarafından görünür bir iç milliyetçi seyirci.
Anlayabildiklerimi çevirdim ..

Yahu Çin ne zaman Mig-29 aldı?

Bide bilsem be abi
Öbür tatbikat konusunda ben bir envanter vermiştim orda yokmuydu bir daha bakayım bir
Su 27 oldugu dogru  ama mig 29 yok gözüküyor sanırsam rusların o uçagını kopyaladılar yada gizli bir alımdı  mig 31 varmış.