Türk - Yunan İlişkileri

Yok be! Bizim için çok daha eski, köklü, Yunandan beter gece gündüz yemeden içmeden bizi nasıl mahvedeceklerini düşünen İran var ya, ona saldıralım. Yerseniz...
Rahat batıyor çünkü!!! Allah akıl fikir versin!

Bizim en tepedekinden sokaktaki dilenciye kadar milletçe bir türlü kavrayamadığımız çok önemli bir şey var! Biz nasıl yaşıyoruz? Her birimizi etiketleyen gözlüklerimizi çıkarıp dışarıdan bir gözle bakınca genel olarak nasıl görünüyoruz?

Gelişmekte olan, bir şeyler yapmaya çabalayan, ama iki ileri bir geri yürümeye alışan, ekonomik, siyasal vs her konuda sürekli krizler yaşayan, hem iktidarın hem de muhalefetin bile birbirlerini yolsuzluklarla suçladığı, güce sahip olanların yetkilerini kullanarak kısa yoldan zengin olma hevesine düştüğü, halkın büyük çoğunluğunun yoksulluk sınırı altında yaşamaya çalıştığı, şu an bir seçim olsa mevcut cumhurbaşkanı dışındaki adayların bile hapiste olduğu, herkesin her konuda şikayet ettiği ama başta sorumlular olmak üzere kimsenin çözüm üretmediği, hatta çözüm üretmek isteyenleri dışlandığı, liyakatın olmadığı, saymakla bitiremeyeceğimiz olumsuzluklarla asla güven vermeyen karmakarışık bir ülke görünümündeyiz!

Tarih boyunca 16 büyük devlet kurmuşuz. Sayısız savaş kazanmışız. Bunlarla övünüyoruz. Sadece sürekli övünüyoruz. Tarihi yazanların övünmesi gerekirken, biz onları konuşup sadece övünüyoruz. Onlar gibi bir tarih yazma derdimiz yok sanıyoruz çünkü!

Oysa cennet gibi bir vatanda birbirimizi yiyerek pislik içerisinde yaşayıp övünmek yerine, Atatürk'ün dediği gibi öğünmemiz lazım! Yani artık aklımızı kullanmamız lazım. Saçma sapan ideolojilerin peşinden koşarak birbirimizin altını oyacağımıza bir olarak, sahip olduğumuz müthiş potansiyeli layıkıyla kullanmaya başlamalı, her alanda en iyi olmaya çalışmalıyız. Başkalarının yaptıklarını taklit etmeye çalışmayı yenilik olarak görmeyi bırakıp, hiç kimsenin yapamadıklarını, akıl edemediklerini yapmalıyız.

Eğer biz, bu ülkenin kuruluşundaki o yüksek ivmeyi on yılda sınırlamayıp bugüne kadar kullanabilmiş olsaydık, şu an bahsettiğim konumda, zirvede olacaktık!

Bazılarınızın halen neyi anlatmaya çalıştığımı anlamadıklarına eminim. Biz bunu başarmalıyız. Bunu yapmak zorundayız. Bunu yapmaya mahkumuz! Tarihimizden gelen yükümlülüğümüz bizi buna mahkum ediyor.  Tarihimiz övünmemize değil, öğünmemize zorluyor bizi. Acı ama gerçek olan şu ki bütün dünya bizi kıskanmıyor! Ancak dünyayı yönetenler bizlerin uyanmasından çok korkuyor.

Doğuda, Batıda, Kuzeyde, Güneyde, Okyanusların ötesinde, berisinde, her yerde bize düşmanlık besleyenler, halen topraklarımızda gözü olanlar, kurdukları sömürü düzenini yıkabilecek potansiyelimizden korkanlar, bu nedenle bizleri birbirimize düşürmek, uyutmak ve yok etmek için planlar yapanlar, her fırsatı değerlendirenler var ve her zaman da olacaklar.

Bu ülkeyi kuranlar bunu çok iyi biliyorlardı. Çünkü bütün o düşmanlarla savaşarak kurdular. Cephede ve içerideki uzantılarıyla. Hepsini yendiler. Çünkü var olabilmek için buna MECBURdular. Biz hala aynı MECBURİYETTeyiz. Ve ne yazık ki bunun farkında değiliz!

Birlik olma bilinciyle gece gündüz, gerekirse yemeden içmeden, liyakatla, bu millet için, insanlık için çalışmalı, geliştirmeli, üretmeliyiz.  Birilerinin bizi kurtarmasını beklemek yerine, limitlerini her zaman sonuna kadar kullanmalı, her zaman başardığımızdan daha iyisini yapmaya çalışmalıyız. Ve başarmalıyız! Bunu yapmaya MECBURUZ!